با بوسیدن لبهای تو من دانستم؟!

ازچه جام می چنین گلگون است.

این عادت دیرینه انسانها هست،    

هر کس که به دل نزدیکتر است، پر خون است.

 بعضی وقتا آدم به کسای دیگه حسودی میکنه،

این قابل قبوله .

ولی من به افراد نه! بلکه به چیزایی مثل:

بادی که به راحتی اجازه دادی صورت و موهاتو نواز کنه

و یا به پیراهنت که آزادانه بدنتو لمس میکنه ،

حسودی میکنم .

به من نخند!

خب من اینم، دیوانه ای از بهر تو.

 ترا من چشم در راهم

به اندازه دیدن یه خواب

خوابی که فرو برد مرا ،

به عالم سراب

من انتظار وصل ندارم ز گلی چون تو

برای خسته دلی چون من ،

کفایتست جواب

 به دیدار من اگر میایی ،

با خودت شبنم بیار .

اینجا گل ها همگی خشکیده اند،

از  تشنگی  .

 بیا و سکوت و بشکن . این جدایی حق ما نیست

هر کسی که بین ما شد، حتما اون هم مثل ما نیست

 این روزها تکنولوژی( ببخشید فن آوری) همه را به اشتباه می اندازد. مسافر درلباس رهگذر چند کوچه آنطرفتر و رهگذران با لوازم مسافران در کوی و برزن ، حتی زیر باران قدم میزنند، ولی یه چیز است که مسافر را از رهگذر تفکیک میکند!

 سلام . سلامی به زیبایی صبح دل انگیز پاییزی که بدیعترین تابلو عشاق دنیاست.نسیم خنک صبحگاهی که به صورتم میخورد وجودت را حس میکنم.  میدانی که دوستت دارم. دیروز از خدا به خاطر خلقت تو تشکر کردم. آرامشی که در کنار تو دارم و با یاد تو دارم جای شکرگزاری دارد و خودت میدانی که چقدر دوستت دارم.با تو زیر باران چتر نمی خواهم. گریه ابرها با دیدن ما کنار یکدیگر آرامتر خواهد شد. وقدم زدن روی برگهای پاییزی با تو.وای ...میدانی برگهای زیر پای ما چه میگویند؟گوش کن . عشق ما را در گوش هم زمزمه میکنند.  جویبار از قدم زدن ما درکنارش لذت میبرد. و پرندگان در بالای سر ما میرقصند. دوستت دارم و چه زیباست با تو بودن و از تو گفتن. تویی که تمام دنیای من در آغوش تو خلاصه میشود . تمام آرامش من آنجاست. میدانی؟  وقتی موهایم را نوازش میکنی من آرام  آرام گریه میکنم...

 باتو بودن مرا به افسانه ای تبدیل خواهد کرد.

که آیندگان از آن سخن خواهند گفت.

و من آن افسانه راهم دوست خواهم داشت.

در دفتر خاطراتم خواهم نوشت؟

عجب بازیهایی دارشتی با من ، ای سرنوشت

 آهای دیوار دمت گرم! اگه جوابمو نمیدی ، لااقل اجازه دادی بهت تکیه کنم.

دیوار! مرسی

 من چتری میخواهم برای دو نفر ، در مرام ما تک خوری ممنوع.

 میبوسمت از دور تا با بوسه بر گل ،

دل بلبل آب شود.

قلبم را ببین از برای تو ،چه عاشقانه می طپد؟

دستی از سر لطف بر روی قلبم بنه ،

 من از اومدن پاییز هم عشق رو احساس میکنم، هم دلم میگیره.

حالتی بهم دست میده، مثل گریه ای که از شوق دیدن یه دوست قدیمی بعد از مدتها دوری اومده باشه.

 من دوست دارم سوار قایق خیال در دریای بیکران چشمانت تا بی نهایت آرزو سفر کنم و به جایی برسیم که فقط تو باشی و من باشم و قایقی . حتی شده  اگر، برای دقایقی. 

 دلم به هر بهانه ای ، بهانه ترا میگیرد.

چقدر خاطره خواهم ساخت ! باتو،

به بهانه دیدن دوباره ات.

من از لب تو ، منتظر لبخندم.

دل را به لب شکر شکنت  ،   میبندم

گرخنده کنی بر رخ من، ناز نگار

من همره اشک شوق تو، میخندم

بهشت  بهانه ایست برای با تو بودن، وگرنه !

جهنم هم از آفریده های خداست.

بهشت بدون تو، برای من از جهنم نیز عذاب آورتر است. پس مرا با خود ببر ، بهشت یا جهنمش فرقی نمی کند. انتخاب با تو.

دستان خاکی ام را برای شست و شو ، زیر باران می برم.

آه آسمان ابری!

چرا نمیباری؟

شاید ابرهایت برای باریدن، منتظر جرقه های اشک های من است؟

با تو گفتم : خاطره می نویسم.

پرسیدی: خاََطره ات با من چیست؟

گقتم: به وقتش،

حالا تو رفتی ، ولی خاطراتت هنوز مونده، فکر میکنی خاطره با حذف اد لیست حذف میشه؟

یارانه شده مهجور، قیمتا شده ناجور!
صد خنده زند برمن، کاغذ سفید بد جور.
یارانه ی حاجی و مخلص، هم کفو و، برابر هست،
با یارانه یکسان او، یک جور و، مخلص شده ام صدجور
هم رنگِ رُخَم سُرخ است، هم رنگِ کفم ، نیلی؟
یا رب ! سببی فرما، یکرنگ شوم و یک جور.

1730- 21/2/92

هله، ای مرغِ سحر، وقتِ نمازم، بگذشت
                 دیدی آخِر، طربِ راز  و نیازم ، بگذشت

همه ی عمر ، جهد نمودم که فقط کوک کنم
                  عمرم آخَر شد و، نوبتِ سازم ، بگذشت
 

21/2/92 - ساعت 1710