دیدی ای دل ،که فَلَک بال و پَرَم را چید و ،رفت
آن که میداد شُعارِ مِهر، با مِهر خود خندید و، رفت
گفتَمَت :دل را مَبَند، بر دلبَرانِ شُوخ ،دل
خنده ای مَستانه زَد، با زیرَکی ،خندید و، رفت
برچسب : نویسنده : م.ت.اجلی mtaj بازدید : 347