نياز دل

 شب  همه شب ز جان من ، شعله زبانه مي‌كشد   

                       خسته دل غمين را ، سوي پياله مي‌كشد.

هاتف عشق مي‌زند، به گوش جان نوا، بيا   

                     رميده پاي خسته را ، به  سوي خانه مي‌كشد      

وقت نياز مي‌رسد، دلم به وجد و ناگهان  

                      تن ز خود رميده را  سوي پياله مي‌كشد

مي‌شكند سكوت را ، در اين زمان پر صدا     

                     ز كنج عزلت خودش ، سوي زمانه مي‌كشد

براي ديد پنجره، ز پنج ره  رها كند                                     

                   تن ز خود  بريده را  سوي جوانه مي‌كشد

نگاه من به پنجره، پنجره در نگاه من

                  كشمكشي نگاه را ، سوي پياله مي كشد

قد خود م  چو مي‌كنم، راست به سوي پنجره

                  يكي مرا ز پنجره ، به آشيانه مي‌كشد

ندا رسد به گوش جان، خسته دل غمين بمان

                        براي ديدن اجل، يكي پياله مي‌كشد.

  13/12/89