ياد

دِلم خوش است به يادت،كه يادِمن بكني

                                            نه آنكه يادِ مرا ، يادگارِ من بكني

شبي به يادِ نگاهت ، نگهْ به مَهْ كردم

                                         شود كه ماه شوي ، توهم نگاهِ من بكني

درون سينه دلم مي تپد اگر از شوق

             بدان اميدكه شايد، عزم ديد من بكني

هزار ديده به در  دوخته‌ام و، اميد آن دارم

        جمال سروخودت ، قاب ، در نگاه من بكني

به‌شوق ديدن رويت ، اي آفتاب كمال

       مژه به هم نزنم ، تا نگاه من بكني

هزار همچو ليلي ، يك حلقه و ، نگين تويي

         شود نگين خود ، افسر تاج من بكني

ز راه ميكده رفتن ، تنم ملول بشد

      چه‌مي‌شود قدحي، همجوار من بكني

اجل به ياد نگاهت سحرگه‌هان مي‌گفت

                                       دلم خوش است به يادت، كه ياد من بكني

 6/5/89